Хамаи азиз

Мавсими ид ба мо имкони махсус медиҳад, ки миннатдории шахсии худро ба дӯстонамон ва орзуҳои беҳтарини мо барои оянда баён кунем.

Ҳамин тавр, мо ҳоло якҷоя ҷамъ омада, ба шумо Мавлуди Исо ва Соли Навро табрик мекунем. Мо шуморо дусти хуб мешуморем ва барои саломатии бардавом ва барори кор орзу мекунем.

Маҳз одамоне мисли шумо ҳастанд, ки тамоми сол дар тиҷорат буданро як лаззат мебахшанд. Тиҷорати мо барои мо як мояи ифтихор аст ва бо муштариёни мисли шумо мо ҳар рӯз ба кор рафтан як таҷрибаи муфид меёбем.

Мо айнакҳои худро ба шумо медиҳем. Боз ташаккур барои соли олиҷаноб.

Ниҳоят, аммо на камтар аз он, вақте ки шумо дар бораи он ягон дархост доредмахсулотдар рӯзҳои минбаъда, умедворем, ки шумо метавонед бо мо дар тамос шавед, ки ин хеле қадр карда мешавад.

Бо эҳтироми самимона,